De hele afgelopen week heeft Nina veel pijn gehad. Gisterenavond zagen we wat blaasjes/ rode plekjes wat naar eigen zeggen vreselijk veel pijn deed. Mijn moeder dacht meteen aan gordelroos. Vanochtend heb ik dus even gebeld naar het Sophia en we konden vlak daarna naar het ziekenhuis in Tilburg om het te laten beoordelen. Bloed afgenomen, kweek afgenomen (auw) en weer huiswaarts met een doosje virus remmers. De arts had met een stift lijnen rond de rode plekken getekend. De afspraak was duidelijk: bellen als de pijn niet meer te hanteren is en/of als de plekjes ook buiten de lijnen zouden verschijnen. In de loop van de dag nam de pijn toe. Ze gilde letterlijk van de pijn en toen ik keek zag ik dat er een boel rode plekjes bijgekomen waren. Natuurlijk belde ik het ziekenhuis en natuurlijk mocht Nina direct komen, waarna behandeling via het infuus is gestart. En fatsoenlijke pijnbestrijding. Ook wel fijn. Wat dan wel weer jammer is, is dat de chemotherapie weer gestaakt moet worden.
En nu is het half 12 en kom ik net thuis. Nina ligt in het ziekenhuis en voor de verandering is Max bij haar. Logeren ze samen in het ziekenhuis. Chips mee, chocoladepepernoten mee en voor zover de pijn het toelaat zie ik ze allebei genieten van elkaar.
En nu moet ik het dus gewoon even loslaten :-)
Dat went vast.
vrijdag 1 december 2017
maandag 27 november 2017
Nog 2 keer dexa, Hoera!
Maandag 20 nov. is de dosis chemotherapie opnieuw opgehoogd, omdat de leukocyten tussen de 2 en 3 horen te zijn zolang ze in behandeling is. De leuko's waren iets te hoog.
Fijn voor de leukocyten, maar de erytrocyten kunnen die verhoging niet aan. Dat zijn de rode bloedcellen die zuurstof vervoeren naar alle organen. Nina was dus weer heel erg moe.
Het Hb was maandag 4.9, en dat is al niet erg hoog, maar donderdag was het Hb 4,2.
Op naar het ziekenhuis dus!
Na een paar uur was het bloed gearriveerd voor Nina's transfusie.
Opnieuw hartelijk dank lieve donor!
Deze keer hebben we tijdens het wachten geen Mens Erger Je Niet gespeeld. Die hebben we wel gezien nu.
Nee, Halli Galli! Als je ergens de zenuwen van krijgt..
Na de transfusie knapte Nina niet op. Ze was nog steeds even vermoeid en kreeg daarbij ook nog eens erge krampen rond haar maag. Op vrijdag zijn we daarom toch maar weer naar het ziekenhuis gegaan en is ze een nachtje opgenomen geweest.
Haar bloeddruk was 89/46 en de temperatuur 35 graden Celcius. Heel vreemd allemaal.
Na die nacht is er nog wat lichamelijk onderzoek gedaan en de conclusie was dat Nina last had van maagzuur.
In de loop van zaterdagochtend mocht Nina dus weer naar huis. Ondertussen was Olivier (die bij opa en oma had gelogeerd) ook ziek. Hij had 's nachts flink overgegeven. Ik ging hem ophalen vanuit het ziekenhuis en onderweg naar huis ben ik nog een paar keer gestopt omdat hij snel de auto uit moest....
Was een heel gezellig ritje, Nina die zo snel mogelijk in haar bed wilde liggen en Olivier die spierwit zag en om de haverklap uit de auto wilde ;-)
Maar goed, Olivier knapte na een nachtje koorts weer op. Nina's pijn verergerde.
Zondag hebben we dus opnieuw het ziekenhuis gebeld. Maar na het beantwoorden van wat vragen was het advies toch om af te wachten tot maandag omdat ze er nu niets mee konden. En maandag is chemo-dag. Dan moeten we sowieso naar het ziekenhuis.
Nina was teleurgesteld, ze wilde zo graag van die pijn af!
Toen hebben we het middel tramadol maar weer ingezet.
Dat hielp.
En vandaag is het die maandag. Helaas was Nina's vaste arts er niet, maar de vervangende arts was erg lief voor haar. Ze stelde een hele hoop vragen en controleerde Nina's bloed om te kijken of er iets met haar lever of alvleesklier aan de hand kon zijn. Ook werd naar de ontstekingswaarden gekeken. Daarna liet de arts een hartfilmpje maken. En het allerbelangrijkste: ze luisterde echt naar Nina.
Gelukkig was op al het onderzochte geen significante afwijking te vinden.
Nina's slokdarm is geïrriteerd/ beschadigd door maagzuur en door de dexamethason. Ze heeft een medicijn gekregen wat de pijn zal verzachten en bij de volgende dexa-week krijgt ze een maagbeschermer.
Ik zei 'nou Nina, alles is in orde. Gelukkig heb je geen levensbedreigende aandoening ofzo' waarop Nina lachend zei 'euh, mam.. ik heb leukemie' haha...
Niet echt iets om mee te lachen eigenlijk, maar toch. Het was een grappig momentje.
Trouwens, over dexa weken gesproken: nog maar TWEE te gaan!
En er is voldoende afleiding. Zometeen komt Sinterklaas alweer. Daarna de kerstman, dan oud en nieuw en de éérste week van januari is de láátste dexa-week.
Hieronder nog een foto van onze schildpad "Schildje". Hij ligt zo gezellig te zonnen! We genieten erg van kleine dingen die er zomaar zijn. Zoals dit dus :-)
Fijn voor de leukocyten, maar de erytrocyten kunnen die verhoging niet aan. Dat zijn de rode bloedcellen die zuurstof vervoeren naar alle organen. Nina was dus weer heel erg moe.
Het Hb was maandag 4.9, en dat is al niet erg hoog, maar donderdag was het Hb 4,2.Op naar het ziekenhuis dus!
Na een paar uur was het bloed gearriveerd voor Nina's transfusie.
Opnieuw hartelijk dank lieve donor!
Deze keer hebben we tijdens het wachten geen Mens Erger Je Niet gespeeld. Die hebben we wel gezien nu.
Nee, Halli Galli! Als je ergens de zenuwen van krijgt..
Na de transfusie knapte Nina niet op. Ze was nog steeds even vermoeid en kreeg daarbij ook nog eens erge krampen rond haar maag. Op vrijdag zijn we daarom toch maar weer naar het ziekenhuis gegaan en is ze een nachtje opgenomen geweest.
Haar bloeddruk was 89/46 en de temperatuur 35 graden Celcius. Heel vreemd allemaal.
Na die nacht is er nog wat lichamelijk onderzoek gedaan en de conclusie was dat Nina last had van maagzuur.
In de loop van zaterdagochtend mocht Nina dus weer naar huis. Ondertussen was Olivier (die bij opa en oma had gelogeerd) ook ziek. Hij had 's nachts flink overgegeven. Ik ging hem ophalen vanuit het ziekenhuis en onderweg naar huis ben ik nog een paar keer gestopt omdat hij snel de auto uit moest....
Was een heel gezellig ritje, Nina die zo snel mogelijk in haar bed wilde liggen en Olivier die spierwit zag en om de haverklap uit de auto wilde ;-)
Maar goed, Olivier knapte na een nachtje koorts weer op. Nina's pijn verergerde.
Zondag hebben we dus opnieuw het ziekenhuis gebeld. Maar na het beantwoorden van wat vragen was het advies toch om af te wachten tot maandag omdat ze er nu niets mee konden. En maandag is chemo-dag. Dan moeten we sowieso naar het ziekenhuis.
Nina was teleurgesteld, ze wilde zo graag van die pijn af!
Toen hebben we het middel tramadol maar weer ingezet.
Dat hielp.
Gelukkig was op al het onderzochte geen significante afwijking te vinden.
Nina's slokdarm is geïrriteerd/ beschadigd door maagzuur en door de dexamethason. Ze heeft een medicijn gekregen wat de pijn zal verzachten en bij de volgende dexa-week krijgt ze een maagbeschermer.
Ik zei 'nou Nina, alles is in orde. Gelukkig heb je geen levensbedreigende aandoening ofzo' waarop Nina lachend zei 'euh, mam.. ik heb leukemie' haha...
Niet echt iets om mee te lachen eigenlijk, maar toch. Het was een grappig momentje.
Trouwens, over dexa weken gesproken: nog maar TWEE te gaan!
En er is voldoende afleiding. Zometeen komt Sinterklaas alweer. Daarna de kerstman, dan oud en nieuw en de éérste week van januari is de láátste dexa-week.
Hieronder nog een foto van onze schildpad "Schildje". Hij ligt zo gezellig te zonnen! We genieten erg van kleine dingen die er zomaar zijn. Zoals dit dus :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)