3e dag van het 3e blokje van 4 Ara-C weken, zie protocol ALL11-1B
Nina houdt vocht vast, voelt zich niet lekker en heeft lichte verhoging. Na een lichamelijk onderzoek krijgen we een potje mee om urine in op te vangen. Dan kan de arts bekijken of er een afwijking aan de eiwitten te zien is.
Donderdag,
Nina begint aardige Michelin-pop-achtige vormen aan te nemen door al dat vocht en na bloedonderzoek blijkt haar Hb 4,6. Tijd voor een transfusie!
Nina is benauwd, er borrelt wat vocht rond haar longen en dus zullen we de nacht in Breda doorbrengen.
Slecht, slecht nieuws voor Nina.
Er vloeien tranen want ze zou eigenlijk morgen naar de Efteling gaan. Dat is een dikke vette tegenvaller!
Ze verheugde zich er zó op weer eens wat leuks te gaan doen. De lange rijen in de Efteling omzeilen en zo de voorrangspositie vanwege haar rolstoel te ervaren.
Dat voordeel tegenover alle nadelen zetten.
Maar nee. Die vlieger gaat niet op nu.
Gelukkig hebben Max en Tycho spaghetti carbonara gemaakt, op Nina's verzoek. Tycho komt onze logeertassen en het lekkere eten brengen.
Bij de pasta genieten wij van rode wijn en Nina van rode bloedcellen, alledrie krijgen we weer wat kleur op onze wangen.
Gelukkig volgt er meer bezoek: tante Marion en ome Cees komen ook wat gezelligheid brengen en dat doet haar zichtbaar goed.
Nina en ik liggen 's avonds laat te gieren van het lachen, we worden ook wel hyper en melig van zulke onverwachte wendingen.
Bizar leven, zonder Efteling toch in een achtbaan zitten.
Het lijkt wel een pyamaparty met film, veel chocolade en veel te droge grappen. Bedden tegen elkaar geschoven..
Uiteindelijk slapen we natuurlijk pas om 01.00.
Vrijdag,
Met 2 plaspillen en 2 zakjes bloed er ín en 2,5 liter vocht eruít, vertrekken we met een paaslunch achter onze kiezen weer naar huis. Cees haalt ons op.
Die avond liggen we op de bank te wachten tot de Voice Kids begint.
Nina kent alle deelnemers en is er helemaal klaar voor.
Dan krijgt ze het weer benauwd. Haar wangen zijn inderdaad weer wat boller door het vocht en ook de geborduurde hartjes op haar sokken zitten als stempels in haar voeten gedrukt.
Een kwartier later zitten we wederom in de auto richting Breda.
Zucht.
Op de behandelkamer kijken we stukjes Voice Kids terwijl we wachten op een arts.
Een -voor ons onbekende- arts haar luistert naar haar longen. Niets te horen, fijn!
'Hyperventilatie' zegt deze.
'Als ze weer deze klachten heeft, dan rustig laten in- en uitademen.'
Yeah right.
'Ze maakt nu ook een heftige tijd door he'
Ik knik en vertrek snel weer richting huis. Het zal wel.
Nina heeft al heel wat heftige behandelingen doorstaan waarvoor ze echt bang was. Nu zou ze, liggend op de bank terwijl haar favoriete TV programma bijna begint, opeens gaan hyperventileren.
Jep.
's Ochtends werd gezegd dat ik moest bellen als ze benauwd zou worden omdat ze evt (weer) vocht rond haar longen zou kunnen krijgen. Met haar lage weerstand loopt ze nu eenmaal sneller een infectie op.
Dat blijkt niet het geval gelukkig, dus ik weet voldoende.
Ik hoef geen 'geruststellende' verklaring als logische afsluiter van deze avond en zéker geen advies om de volgende keer in een plastic zakje te gaan blazen.
?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten