Engeland was erg leuk! Nina heeft buiten de normale pijntjes en vermoeidheid een hele leuke week gehad waarin de credits écht naar de docenten van Durendael gaan.
Ze hebben veel voor Nina gedaan om ervoor te zorgen dat ze zoveel mogelijk mee kan doen. Bijvoorbeeld een extra begeleider mee zodat Nina niet alleen achter blijft als het even niet gaat, een extra kamer in de accommodatie waarin ze zich kan terugtrekken om te rusten. Een hotelkamer op het pretpark waar ze heengingen zodat Nina 's middags kon rusten, hulp bij het douchen, fijne peptalks... echt geweldig!
Ze zijn naar Brighton geweest (volgens Nina het leukst want je kunt daar naar hartenlust winkelen). Ook hebben ze Oxford gezien en zijn ze naar de musical the Lion King geweest in het Lyceum theatre in London. Dat was blijkbaar zo waanzinnig indrukwekkend, daar heeft ze het nu eigenlijk nog steeds elke dag over :-)Toen Nina vrijdagochtend terug kwam was ze zo intens moe, ze was maandag nog niet bijgetankt.
Ze heeft het hele weekend geslapen.
Toen we maandag naar het ziekenhuis in Tilburg gingen voor de wekelijkse chemo, wilde ze dan ook graag haar bloed even laten checken. Zelf dacht ze een laag Hb te hebben. Ik dacht dat ze gewoon oververmoeid was want haar Hb was vorige week nog tegen de 6.
Dokter Jonkers, waar we inmiddels een leuke band mee hebben opgebouwd, kwam met de bloeduitslagen. "Ben je moe?" Nina knikt ja, met haar ogen dicht. "Dat kan ook niet anders met een Hb van 3,2."Slik... 3,2?! Vandaar... zo'n laag Hb heeft ze nog niet eerder gehad. Toen ze net ziek was, was dat 4,1.
Maar helaas, daarmee zijn ook alle andere cellen weer erg laag.
De leuko's, de neutro's, de trombo' s. Allemaal weer onderuit gegaan tijdens de chemo-limbo dans.
Balen!
Hiermee zijn we wederom in het verkeerde cirkeltje terecht gekomen. Haar weerstand is weer zo goed als verdwenen, waardoor het fysio-zwemmen niet door kan gaan, school kan niet, alles ligt weer stil nu.
Gelukkig heeft ze die maandag 2 zakken bloed gekregen, met grote dank aan de donor die zijn positieve O bloed heeft weggegeven.
De chemotherapie is voor een week opgeschort, ik hoop dat het beenmerg zich gauw kan herstellen. En dan gaan we weer voorzichtig opbouwen.
Op de foto zie je een heel klein stukje Nina die slapend de transfusie ondergaat. De verpleging was zo ontzettend lief om voor mij een stretcher neer te zetten zodat ik ook kon rusten. De longontsteking is inmiddels goed onder controle, maar ben nog wel erg snel moe.
Over 3 weken willen we met z'n allen naar Italië vliegen, we gaan ervoor dat dat gaat lukken!
