En weer een stukje dichterbij de eindstreep!

Laten we beginnen met de carnavalsvakantie. Zo noemen wij dat hier in het zuiden. Geen voorjaarsvakantie, maar carnavalsvakantie.
Op vrijdag is Nina vol goede moed met 3 vriendinnen naar een carnavalsfeestje geweest. Voor haar is dat lichamelijk gezien een hele opgave, ze wil echter zó graag een 'normale' puber zijn..!
Ik vond dat ze met 4 meiden in totaal best een poging mocht wagen. Ze zouden logeren bij één van hen, in Oisterwijk. Bij elkaar blijven en op elkaar letten, zei ik nog.

Om 22h was het feest afgelopen en fietsten de dames gezamenlijk naar een ander tentje waar het feest zich voortzette.
Nina was inmiddels aan het eind van haar latijn en sprak af met haar vriendinnen dat zij bij een kennis die toevallig schuin tegenover dat tentje woont, op de bank zou gaan rusten tot het afgelopen zou zijn, zodat ze met z' n vieren naar het logeeradres konden fietsen.
Nina wachtte tot 02h, zoals afgesproken.
Toen Nina rond die tijd dan ook naar buiten ging om haar vriendinnen te zoeken, bleken ze al te zijn vertrokken zonder haar. Omdat ze het koud hadden...
Het was 02.15 en Nina stond helemaal alleen in Haaren, zo'n 7 km. van Oisterwijk.
Haar vriendinnen lieten haar gewoon achter.
Een van hen deed uitspraken als 'ja jij bent altijd moe!'

Uiteindelijk kwam er een knul voorbij gefietst die bij Nina in de klas zit. Ze heeft hem aangesproken en het verhaal zo' n beetje uitgelegd. Die jongen is godzijdank helemaal met haar meegefietst naar Oisterwijk zodat ze niet alleen over straat hoefde.
Om 07h in de ochtend ging mijn telefoon.
Nina belde me huilend op. Ze had nog niet kunnen slapen daar, was erg verdrietig en in de war door die actie van haar zogenaamde vriendinnen. Ze wilde naar huis en toen hoorde ik het hele verhaal pas.
Wat er die nacht allemaal was gebeurd terwijl ik lag te slapen...

Nina zou Nina niet zijn als ze deze ervaring niet heel gauw omkeert in iets positiefs. De jongen uit haar klas, waar ze eerder niet echt contact mee had, bleek heel gezellig te zijn. Net als een groot deel van haar andere nieuwe klasgenoten!
De rest van de carnavalsdagen hebben we ons huis opgesteld als soort jongeren-opvanghuis voor Nina en haar klasgenoten. Met tegenover ons huis een leuke zaal waar flink carnaval gevierd werd, heeft Nina alsnog een geweldig leuke week gehad.
Ik ben alweer ontzettend trots op haar!


Gisteren, maandag 6 maart.

Olivier is jarig! Hij wordt 7 jaar en we brengen de dag door in het ziekenhuis in Rotterdam.
Zijn feestje vieren we op een later moment.
Olivier heeft de hele dag met een verjaardagsmuts in het Sophia rondgelopen en lekker gespeeld in de speelkamer.

Nina heeft gisteren haar driewekelijkse zwaardere chemo-kuur weer gekregen.
Het gaat niet helemaal lekker met haar, lichamelijk gezien.
Ze heeft een virus infectie, waarvoor ze zware virusremmers slikt. Hiervan wordt ze misselijk.
Ze is nog steeds moe omdat haar hart niet naar behoren pompt en daarbij komen dan de chemo' s die ze gisteren kreeg.
Oh ja, en om het feest compleet te maken is de dexa-week weer gestart.

Maar.. de lente is in aantocht.
Ik hoop dat alles gauw lichter wordt, zowel voor wat betreft het lengen van de dagen als voor de periode waar we doorheen gaan.