Sociale contacten, uiterlijk en (virtueel) in de klas zitten

Bovenstaande onderwerpen zijn nauw met elkaar verweven, zeker als je tussen de 12 en de 18 bent. Zelf race ik soms op haast-ochtenden om 2 voor half 9 met Olivier achterop mijn fiets naar school, in mijn joggingbroek en mijn snowboots (echt waar). Ik realiseer me dan dat ik geen idee heb hoe ik 'erbij loop' omdat ik nog niet in de spiegel gekeken heb. Maar ja, so what? Dat maak ik thuis wel in orde.
Nina's situatie is natuurlijk totaal anders. Haar gezicht is anders van vorm, ze ziet erg wit en haar hoofd is kaal. Voor een meisje van 15 weinig stimulerend om de deur uit te gaan als je lichamelijk ook nog eens met grote regelmaat ziek, zwak en misselijk bent.

Afgelopen weekend heeft ze, na wat aandringen, toch wat vrienden uitgenodigd. Ze was tenslotte jarig laatst. Er kwamen zo'n 24 genodigden en zoals tegenwoordig heel normaal blijkt, ook een aantal ongenodigden. Gezellig!

Beauty-blogger Carlijn Biesemaat (www.carlijnbiesemaat.nl) heeft zomaar een mooi pakketje make-up toegestuurd met -godzijdank- een handleiding van welk smeerseltje waar op moet en in welke volgorde..
Dankjewel!
Er ging een wereld voor me open op make-up gebied. Wij kennen alleen het botte oogpotloodje en de mascara, maar dit betrof een doos vol verschillende pruducten die je állemaal in 1 sessie op je gezicht kwijt kunt. En het ziet er nog prachtig uit ook!

Nina en ik haalden een onmogelijke hoeveelheid chips, fanta en cola. 

Muziek aan en hups, het is feest:

Vandaag is er nog een bijzonder leuke opsteker gearriveerd:
KlasseContact van KPN!
www.klassecontact.nl
Met dit vernuftige systeem, door KPN kosteloos beschikbaar gesteld, kan Nina deel uit maken van de lessen op school.
Vandaag al lekker zitten geinen met de mentor en de KPN meneer, even dat apparaat uitchecken.

Deze week is het nog proefwerkweek. Ik geloof dat de lessen na pasen weer beginnen dus dan zullen we eens kijken welke vakken ze virtueel gaat bijwonen.
De KPN meneer was ook blij trouwens (al kijkt hij op de foto niet zo).
Doorgaans komt hij bij klagende klanten "de WIFI doet het alweer niet, het is allemaal jouw schuld, ik wil een nieuw modem, ik wil korting" enz.
Het installeren van een KlasseContact-systeem is leuker en dankbaar werk, aldus Michel. Zo heet hij.
En dankbaar zijn we inderdaad!

En nu weer verder met beter worden, want dat moet tussendoor natuurlijk ook.

Gisteren bleken de bloedwaarden van Nina door de chemotherapie weer erg laag.
Dat wil zeggen, zowel haar rode- en witte bloedcellen, als haar bloedplaatjes zijn in aantal flink gekelderd. Op zich is dat goed nieuws, want de chemo zorgt er dan waarschijnlijk óók voor dat de leukemiecellen flink in aantal gekelderd zijn.
En dat is de bedoeling!
Al moet haar lichaam natuurlijk nog wel íets overhouden om gewoon te leven, zeg maar.

Ze krijgt deze week nog 3 chemo behandelingen in Breda en dan zullen we horen of er een weekje chemo pauze volgt zodat haar beenmerg de kans krijgt om te herstellen en weer wat goede bloedcellen aan kan maken.

Dat gaat trouwens razendsnel. 

Ik heb geen idee in wat voor perspectief ik het moet zien, maar onlangs werd er ook een weekje chemo-pauze ingelast. Vóór die pauze had ze 10 bloedplaatjes en ná de pauze 450. Dat is dan 10 per mm2 ofzoiets (?). 

Maar goed, ik vond dat echt waanzinnig! Dat haar lichaam gewoon de draad oppakt en acuut de kans grijpt om weer allerlei cellen aan te maken zodat Nina er weer tegenaan kan. 

Het is toch een wonder hoe de natuur in elkaar zit. Al die kleine deeltjes in je lijf die er gezamelijk voor zorgen dat je leeft. We zien natuurlijk doorgaans wel wat er allemaal speelt in ons land, op onze aarde. Maar binnen in ons lijf vinden de meest spectaculaire dingen plaats. Zonder spijsverteringskoning, zonder minister van celdeling. Iedereen weet gewoon wat ie moet doen en doet dat ook gewoon.
Er zal geen haarzakje gaan klagen dat ie liever een huidcel zou willen zijn en ook geen eeltcel die de schending van zijn bestaansrecht aanvecht.

 C'est la vie (er was eens..) - aflevering 'het beenmerg' 

Maar goed.
Aanstaande maandag gaan we opnieuw voor de lumbaalpunctie (ruggenprik) naar het Sophia in Rotterdam. De komende tijd zal ze die vervelende behandeling helaas om de 2 weken moeten ondergaan om de kankercellen in het hersenvocht aan te pakken.
Het is maar goed dat alle menselijke cellen die zich gevormd hebben tot Nina's kinder-oncoloog, ook zo goed weten wat ze moeten doen.

Nina vecht tegen haar ziekte om te kunnen blijven leven.
Ondertussen vinden er aanslagen plaats in Europa...
Eigenlijk zijn die gehersenspoelde malloten die zichzelf maar lukraak opblazen en willekeurige burgers doodschieten best te vergelijken met leukemie.
Het zijn de kankercellen van de wereldbevolking.
Er is niet 1 leider, net zoals er bij leukemie niet 1 tumor is die je kunt wegsnijden.
Nee, het afschuwelijke gezelschap verspreidt zich en loopt als vee achter elkaar aan in het rond te schieten.
En hoe vecht je tegen zo'n kankerbende?
Net zoals bij chemo, vernietig je dan hoe dan ook de goede cellen.
Een stamcel-transplantatie? Gaan we de besten onder ons invriezen en de rest van de wereld om zeep laten helpen door dat gespuis?
Ik zeg chemo.