Weer wat leuks

Vanmiddag gaan we naar Ixxi haarstudio in Drunen. Het haarwerk van Nina begint te slijten helaas.
Het netje is hier en daar wat gescheurd en de pruik JEUKT verschrikkelijk door haren die er niet aan de buitenkant uitkomen, maar aan de binnenkant.
Beter dan dit kan ik het niet omschrijven, misschien is er een term voor (verhaarwerking of haarinval ofzo).
De scheurtjes in het netje zorgen ervoor dat de pruik niet strak genoeg meer zit en daardoor schuift het geheel soms onbedoeld wat naar achteren.
Niet wenselijk als je staat te chillen met je vrienden natuurlijk!
Hopelijk kunnen de stylisten van de studio er iets mee.

Ik zit trouwens zo eens even te kijken, zou blond mij staan? :-D




Afgelopen zaterdagmiddag is Nina uit het ziekenhuis gekomen. We hebben de barbeque aangestoken en de buitentafel gedekt.
Max en Meike waren er ook (ja, Max heeft écht verkering! Ik ben trots!) (oh god, dan ben ik nu dus ook écht een schoonmoeder bedenk ik me nu..!)
Om te vieren dat mijn hele kroost present is, jawel, heb ik kinder- jongeren- en grotemensenchampagne gehaald.
Nina en Olivier 1 fles bubbels zonder alcohol, Max en Meike 1 fles bubbels met een beetje alcohol en wij.... tja. Dat weet ik niet meer precies ;-)
Hoe dan ook was het een geweldige avond.
Nina vroeg me gisteren 'mama, wat betekent het woord cliché eigenlijk?' Ik nam het voorbeeld van afgelopen zaterdag.
Samen eten, wat zo gewoon lijkt. Wat mensen dagelijks doen. Maar als het niet vanzelfsprekend is, is het een geluksmoment om te koesteren!
Klinkt cliché, maar tel je zegeningen en geniet van elk mooi moment samen. Aaaaaaah :-)

En dan mijn werk.
Mijn leidinggevende heeft mij aangeboden tijdelijk op kantoor mijn uren te werken. Ik hoef dan niet van cliënt naar cliënt en ik mag de 20 uren die ik werk, flexibel indelen.
Het is de moeite waard om dit te proberen! Het voelt als een opluchting. Even geen geregel en geplan, geen race van hot naar her. Plus: collega's om me heen zodat, als het even niet lekker gaat, ik me tussen collega's bevind. En niet bij de cliënt.

Als laatste wil ik nog even een foto plaatsen van een momentje tussen oma en Olivier.
Toen Nina en ik in het ziekenhuis waren vorige week, hebben zij met z'n tweetjes Japans gegeten.
Niet omdat het eten Japans was, maar omdat mijn zelfgemaakte tafel in elkaar stortte toen ze aan 'tafel' wilden gaan en mijn moeder het dan wel leuk leek om dan maar gewoon lekker Japans te gaan doen!