Dit is de derde dag van ons nieuwe leven.
Het is een gekke gewaarwording om naar buiten te kijken en te zien dat andere mensen gewoon naar hun werk gaan of boodschappen doen. Dat lijkt voor ons opeens zo onbereikbaar. Normaal is eigenlijk zo gek nog niet.
De volgende dagen worden we steeds wijzer en het vertrouwen groeit dat wij dit aankunnen samen. De medicatie thuis, de hygiëne, het lezen van protocol ALL11, ons voorbereiden om vaak voor de chemo behandelingen heen en weer te rijden naar Rotterdam.. de puzzelstukken lijken wat in elkaar te gaan vallen nu.
Het voelt een beetje als een soort rouwproces.
We moeten noodgedwongen en tegen onze zin afscheid nemen van de tijd zonder leukemie.
Om dit vreselijke verlies te kunnen dragen en niet óm te vallen, schiet ik in de regelmodus. Voor tranen is af en toe tijd, maar niet te vaak.
Er moet vanalles: een rolstoel, verzekering checken, zorgverlof aanvragen bij mijn werkgever, veel informatie vergaren over leukemie en inventariseren wat we nodig hebben om het voor Nina thuis zo behaaglijk en praktisch mogelijk te maken.
Ondertussen ben ik toegevoegd aan de groeps-app 'buurtjes'.
Hartverwarmend, Tycho heeft hulp gevraagd van vrienden en buren en samen zijn ze hard aan het werk in ons huis om de laatste loodjes van de verbouwing af te maken. Er heerst een hele intieme sfeer. Vrienden, buurtgenoten, op bepaalde momenten zijn er wel 28 mensen in ons huis aan het helpen!
Op dag 8 krijgt Nina haar PAC. Handig om medicijnen zoals chemo toe te dienen en ook om bloed af te nemen.
Als ze bijgekomen is uit de narcose mogen we naar huis...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten