Thuis, het echte leven

Nog nauwelijks bijgekomen uit de narcose, ligt Nina haar eerste chemo-mix te verwerken welke langzaam haar lichaam in druppelt.
Cees staat rechts van haar bed en ik links.
Beide houden we een wit slap handje vast. Die chemo ziet er door z'n oranje-rode kleur ook echt chemisch uit, bha!

Ik vind het een naar idee dat die troep zomaar in de aderen van mijn kind gespoten wordt terwijl ik juist zo mijn best heb gedaan om haar altijd gezond voedsel te geven. Groente en fruit goed wassen alvorens het te eten.
En niet in sigarettenrook te laten opgroeien, zelfs in Frankrijk een voorraad biologische siroop kocht omdat daar geen E-nummers in zitten!
Ik kijk naar haar witte snoetje, haar ogen zijn dicht. Ze lijkt nu nog nergens last van te hebben eigenlijk.
Ik zie in mijn ooghoek dat Cees zo ongeveer hetzelfde moet denken, zoals hij naar haar kijkt.
Plotseling doet Nina haar ogen open.
'BOE!'
Ondeugende glimlach.
'Jullie schrokken he? Ik voelde gewoon dat jullie naar mij zitten te kijken. Het gaat wel hoor!'

 .........


Na nogmaals uitleg over de medicatie en de leefregels thuis, kunnen we eindelijk huiswaarts. Het voelt goed, maar ook gek omdat je toch opeens een heel ziek mensje mee huis sleept.
In de auto, op de snelweg.
Maar ook tussen de mensen die in haar gezicht gaan ademen terwijl ze misschien wel een virus bij zich dragen. Wat zijn er veel gevaren!
Zittend achterin de auto realiseer ik me dat de kanker ons nu het meest zorgen baart, maar dat je met kanker natuurlijk evengoed kans hebt op een ongeluk.
En dat het echt niet zo is dat er iemand van bovenaf meekijkt en ervoor zorgt dat mensen met kanker geen auto ongeluk krijgen omdat die al 'iets' hebben.
Ja.
Maar alez, totaal in gedachten verzonken vliegt de tijd.
We zijn thuis!

Het is 22.30 en Tycho, tante Marion en ome Cees zitten ons op te wachten.
We schrikken ons een ongeluk, het huis is nog nooit zo schoon geweest.
Alles is geschilderd, kasten zijn uitgezocht en schoongemaakt en boven ligt nieuwe vloerbedekking.
Tycho tilt Nina naar boven, alwaar ze in haar prachtige nieuwe kamer als een blok in slaap valt.. met de babyfoon naast haar bed.